Pewnego ranka, przygotowując się do szkoły, moja siostra i ja nagle pospieszyłyśmy do samochodu. Nie mogłem nie zauważyć, że wszyscy ludzie wchodzą do domu i mówią cicho. Niektórym udało się nawet wskazać w naszym kierunku, kręcąc głowami.
Byłem , ale nie byłem głupi. Dał mi to coaching. Wiedziałem, że stało się nieuniknione. Straciłem matkę. Czułam się okropnie, ale potem odmówiłam płaczu. Cieszyłem się, że jej ból i cierpienie w końcu dobiegły końca.
Widzisz, moja matka była bardzo piękną kobietą. A jeśli być może nie zauważyłeś jej z powodu jej wyglądu, na pewno zachwyciłbyś się jej uroczym
Najwcześniejsze żywe wspomnienie o niej miałem podczas ukończenia przedszkola. To było bardzo dawno temu. Miałem prawdopodobnie około pięciu czy sześciu lat, ale do dziś zdjęcie zdobi moją ścianę.
